In een serie artikelen willen we de presentaties van het weekend beschrijven. De presentaties bestaan uit 2 delen, de theorie en de persoonlijke verhalen. We willen dit in deze artikelen ook zo doen. In de vorige nieuwsbrief lazen jullie over de 1e en 2e presentatie ‘Gevoelens’. Nu gaat het over de 3e presentatie: Zelfontmoeting, over maskers, onze binnenkant en complimenten.

We liepen over de markt in Verona. We zagen allerlei maskers liggen. Maskers. We hebben allemaal een masker en eigenlijk is dat maar goed ook, want wie zouden we zijn als we altijd open en kwetsbaar zijn? Achter ons masker leeft ons meest kwetsbare ik. Daar gaan we naar op zoek, zodat we ons meer bewust worden welk masker we wanneer gebruiken.

Daarom heet deze presentatie ook zelfontmoeting. Want als je jezelf beter kent is er ook meer ruimte om de ander te ontmoeten.

Maskers

Ik, Gerry, ben de verantwoordelijke, schreef ik 30 jaar geleden. Het klopt voor een deel ook wel, maar wat mensen het meest van mij zien is de bescheiden plichtsgetrouwe Gerry. Als ik wat beloof doe ik het ook. Als ik ergens lid van ben, zal ik niet zomaar thuisblijven. Naar buiten toe gedraag ik me ook bescheiden. Ik kan eindeloos mijn beurt afwachten, maar innerlijk ben ik helemaal niet zo geduldig. Mijn plicht roept vaak harder dan mijn innerlijke onrust. Zo doe ik dat naar de buitenwereld. Toch ziet Hans ook een Gerry die kritisch is, soms niet kan wachten om haar verhaal te vertellen.

Toen ik die maskers op de markt in Verona zag liggen, werd ik het eerst naar de heks getrokken. Een heks is niet lief, maar wel speels vliegend op een bezemsteel en wie maakt me wat met zo’n masker? Spelen met eigenwaarde en wie weet word ik ook nog lief gevonden en durf ik dat masker af te zetten, want eigenlijk is dat waar ik het meest naar verlang.

Ik, Hans, ben van het aanraken, van knuffels geven en ontvangen. Ik ben vriendelijk en behulpzaam. Het is bijna zo dat andere mensen mijn hulp nodig hebben. Ze zeggen het niet altijd, maar ik sta klaar met mijn Eerste-hulp-bij-behoefte-koffer. Ik bescherm daarmee mijn onzekerheid, mijn angst om te falen. Van binnen wil ik vooral goed zijn en dat aardige gedoe is mijn masker.

Lopend langs de maskers in Verona vroeg Gerry welk masker ik met carnaval op zou zetten.

Mijn eerste opwelling: een vrouwelijk masker. Het lijkt me heerlijk om verleid te worden. Wat daar natuurlijk achter zit is dat ik bang ben voor verantwoordelijkheid, bang dat ik aangesproken word op mijn gedrag en dat ik bakzeil moet halen.

Binnenkant

Vaak is er spanning tussen twee polen: ons masker gebruiken en afzetten. Aan de ene kant is er ons ideaalbeeld geboren uit het verlangen om bemind te worden en waardevol te zijn als mens. Aan de andere kant is er de angst om het niet te zijn. Niet bemind en ook niet waardevol.

We hoorden de afgelopen twee jaar verschillende geluiden. Sommigen vonden het heerlijk om verlost te zijn van die verplichte 3 zoenen en namen het op de koop toe om intimi ook op afstand te moeten houden, maar er zijn ook mensen die niet konden wachten om weer te mogen knuffelen.

Ik, Gerry, bescherm mijn bemind worden, terwijl ik daar juist zo naar verlang naar zachtheid, me geliefd weten. Ik ben me super bewust van een liefdevolle zachte aanraking, maar weet daar ook niet goed raad mee. Naar buiten toe doe ik meer afstandelijk. Voor mij was de coronatijd de ontdekking dat ik mijn verlangen naar bemind worden achter de computer vorm kon geven. En wat was en ben ik dan blij met een lieve en persoonlijke mail terug. Veilig met het scherm ertussen, maar wel echt contact

Ik, Hans, zorg dat ik gezien word met mijn hulpvaardigheid en mijn grapjes. In mijn ‘aanwezig zijn’ ben ik steeds bezig om indruk te maken, om invloed te hebben, maar daarachter verberg ik mijn eeuwige zelftwijfel. Ik ben bang om door de mand te vallen en weer de Hans te worden die maar amper meekon op de basisschool.

We kunnen onszelf ook ontmoeten door te kijken hoe we reageren op complimenten.

Complimenten kunnen we krijgen op

  • hoe we eruitzien, of
  • op hoe we ons gedragen of
  • op wie we zijn.

Complimenten ontvangen

Ik, Gerry, vind het lastig om complimenten te krijgen. Nou ja, ik vind het wel fijn, maar weet vaak niet hoe ik er op moet reageren. Complimenten op hoe ik er uit zie vind ik leuk, want ik vind dat ik wel weet wat mij staat. Ik kan er dan ook spontaan op reageren

Maar om te reageren op een compliment op wie ik ben vind ik heel wat moeilijker.

Van een vriendin kreeg is pas een app: wat ben je toch een lief en wijs mens. Nu ik dit schrijf, voel ik de tranen weer opkomen. Ik was blij dat ze het appte dan hoef ik niet direct te reageren, vooral dat wat ben je toch lief. Ik vind mezelf niet altijd lief, wel zorgzaam, maar lief? En wijs dat ben ik nog aan het worden en of ik dat wel ooit bereik?.

Ik, Hans, kan makkelijk accepteren als mensen zeggen dat ze me aardig vinden. Ze hebben gelijk, denk ik dan, ik ben ook aardig.

Complimenten dat ik er leuk uitzie verwijs ik acuut door naar Gerry. Het is niet mijn verdienste en ik vind het leuk als mensen Gerry, via mijn kleding, een compliment geven.

Complimenten die ik moeilijk kan geloven gaan over mijn prestatie, over iets dat ik goed gedaan zou hebben en over mijn slimheid. Zelf vind ik me niet zo slim. Ik wacht af wat anderen vinden en daar surf ik op mee. Toch raken complimenten over mijn capaciteiten me wel. Zou het echt zo zijn?

Complimenten geven

Ik, Gerry, ben van huis uit niet gewend om complimenten te geven. Ik heb dat echt moeten leren. Moest er bewust bij nadenken en als ik het deed was ik soms bang dat ik iets weggaf dat ik zelf ook graag wilde hebben. Hoe meer ik complimenten van anderen binnen kan laten komen, hoe spontaner ik ook zelf complimenten geef. Mijn zelfvertrouwen is groeiende. Maar als anderen mijn complimenten naast zich neerleggen of het gelijk terug geven, baal ik ervan. Net of je iemand een cadeautje geeft dat ze niet eens uit willen pakken. En toch kan ik het zelf ook niet altijd echt ontvangen.

Ik, Hans, strooi makkelijk met complimenten Ik moet uitkijken dat het niet ‘over de top’ is en dat ik een slijmbal word. Op die manier hoop ik anderen een goed gevoel over zichzelf te geven en zelf belangrijk te zijn.

Gerry en Hans Stevels

Dialoogvragen

Vragen voor jullie:

  • Als ik naar een gemaskerd bal zou gaan of naar carnaval, welk masker zou ik dan het liefst opzetten?
    • Wat trekt me er in aan?
    • Wat bescherm ik er mee of
    • Welke kwaliteiten zou ik dan meer laten leven ?
    • Wat zegt dat over mijn basisverlangens?
    • HVIM?
  • Welke complimenten komen het diepst binnen?
  • Hoe reageer ik op verschillende complimenten? Wat denk ik? H.V.I.M?
  • Welke complimenten vind ik leuk/moeilijk om te geven? Wat denk ik? Wat voel ik?