Het weekend in een notendop: de 4e presentatie – Romance

In een serie artikelen willen we de presentaties van het weekend beschrijven. De presentaties bestaan uit 2 delen, de theorie en de persoonlijke verhalen. We willen dit in deze artikelen ook zo doen. In de vorige nieuwsbrief lazen jullie over de 3^e presentatie ‘Zelfontmoeting’. Nu gaat het over de 4^e presentatie: een relatie in de huidige samenleving. Over romance, teleurstelling en hoe we kunnen kiezen voor liefde.

Romance, vlinders in je buik, net magneten die naadloos naar elkaar toe lijken te trekken.

Maar na een tijdje landen we weer in het gewone dagelijkse leven.

We hebben daar geen gebruiksaanwijzing bij gekregen, zoals bij een nieuwe wasmachine.

En o wat blijken we toch verschillend te zijn, net als de verschillende merken wasmachines, al doen ze allemaal hetzelfde. De knoppen werken bij de verschillende merken net even anders. Zo is het bij ons ook. We zijn immers uniek. We nemen onze eigen ervaring mee, zijn beïnvloed door de relatie van onze ouders en de maatschappij. Maar we missen de handleiding. Wij zijn mensen met heel wat meer knoppen dan een wasmachine, maar we verwachten wel een schone was, een harmonische relatie.

Nu eerst de romance.

In onze verkeringstijd dacht ik, Hans, dat we veel overeenkomsten hadden. We wilden graag bij elkaar zijn en vonden dezelfde activiteiten en muziek leuk. Bovendien waren we het altijd eens, … dacht ik.

Ik dacht er niet over na hoe het met ons zou gaan. Dat komt vanzelf goed en als er iets moeilijks was losten mijn ouders het wel op. Zo leefde ik en ik ging ervan uit dat het leven zo zou verlopen.

Besluiten nemen deed in intuïtief. Ik deed, zonder er woorden bij te gebruiken en daar voelde ik me veilig bij. Dat ik op deze manier geen verantwoording af hoefde te leggen voor mijn gedrag drong pas jaren later tot me door.

Gerry was verder lezen zelfstandig en had haar zaakjes op orde. Zij praatte en wat ze zei leek me verstandig en naast haar aantrekkelijke lichaam, trok dat zelfstandige me aan. Ze kon verklaren waarom ze iets deed en wat ze ervan vond.

Bijvoorbeeld hoe ze dacht over het contact met haar ouders. Hoe dacht ik over mijn ouders? Geen idee, ze waren er gewoon. Nee, bewust verantwoording nemen voor wat ik deed en vond, kwam niet bij me op. Ik deed vooral lief en enthousiast, ook naar Gerry en ik voelde me opgetild in die nieuwe wereld die zij om zich heen had.

Ik, Gerry, had een vorige relatie een half jaar daarvoor afgebroken. Het bekende en voorspelbare voelde benauwd. En toen kwam ik Hans tegen, zo het tegengestelde van wat ik kende.

Hans, een sportieve lange blonde jongen met van die helder lichtblauwe ogen. Hij was attent en hield altijd de deur voor me open.

Hans korfbalde en wat was ik trots dat ik het meisje van die goede speler mocht zijn.

De korfbalclub hield elke vrijdag dansavonden in de kantine. Nou ja dansen, het was meer schuifelen met Hans zijn armen dicht om me heen. Ik kon helemaal niet dansen, want dat was een wereld waar ik van huis uit niet thuishoorde. Harde muziek, gekleurde, flikkerende lichten en verder alleen Hans, een wereld van ons alleen. Wat waren we een klef stel.

De kennismaking met onze ouders vond ik spannend. Hans nam mij op een zondag mee, wij eerst midgetgolven, wat ik ook nog nooit gedaan had en Hans zijn ouders eerst naar de kerk. Oei kon dat wel? Een totaal andere wereld. Andere grapjes, ik wist niet wat ik er mee moest, maar ik was geslaagd, wel met stijve kaken en spanning in mijn lijf.

En toen moest ik Hans meenemen naar mijn huis. Bang was ik dat Hans het te bekrompen zou vinden en ook dat ze Hans te werelds zouden vinden. Gelukkig viel Hans als persoon in de smaak, al was het wel jammer dat hij niet van de ‘juiste’ kerk was.

We werden steeds intiemer en ja toen was ik zwanger. We hadden nog nooit over onze toekomst gepraat. Ik had geen idee of Hans wel met mij verder wilde. Durfde het ook haast niet te vertellen, maar in dit geval was hij duidelijk. Hij koos voor mij en ons kindje.

We trouwden vanuit Hans zijn huis, want dat was toch meer mijn wereld geworden, maar mijn ouders en broertjes en zus waren er.

Regen en wind, maar een mooie dag. De voorbode van het leven samen. Daar gaat ons volgende deel over. De ontgoocheling en de onvermijdelijke teleurstellingen.

In het weekend schrijven we aan het eind van deze presentatie onze eerste echte liefdesbrief. Een liefdesbrief is een brief die iets wezenlijks zegt over jou. Eerlijk en zonder verwijten, ook al kan je partner de aanleiding zijn voor je pijn, het blijft jouw gevoel en daar schrijf je over.

Voordat jullie een brief gaan schrijven, eerst de vraag of jullie een lijstje willen maken van de overeenkomsten tussen jullie.

Daarna een lijstje met jullie verschillen.

Dat kan van alles zijn, zoals interesse, waarden en normen, hobby’s of de t.v. programma’s, verdeling van tijd voor onszelf, anderen en samen ………

Je zou ook nog kunnen kijken hoe dat was in jullie verkeringstijd en hoe dat nu is.

Mijn lijstje (Gerry) met verschillen was heel wat groter dan de overeenkomsten

Ik vond dat zeker in onze verkeringstijd, alleen maar spannend en fijn. Maar nu zou ik soms willen dat Hans wat meer hetzelfde voelt en denkt zoals ik.

Onze overeenkomst is dat we, in communicatie, voorzichtig doen en conflicten mijdend zijn. Inderdaad ook ik, Hans, zie veel verschillen tussen ons, soms fijn, maar af en toe drijft het ons ook uit elkaar.

En dan de vraag: hoe voel ik mij als ik naar mijn lijstje kijk?

Hoe ga ik in het dagelijks leven met onze overeenkomsten en verschillen om en hoe voel ik me daarbij?