In een serie artikelen beschrijven we de presentaties van het weekend. De 8e presentatie: ging over vertrouwen. Deze 9e presentatie gaat over de ervaring met de dialoog, delen van gevoelens en wijn.
We zitten in de kring en kijken terug op wat we tot nu toe beleefd en gehoord hebben.
Vrijdagavond hadden we het over gevoelens. We hebben daar woorden aan gegeven, zodat het gevoel aangeraakt wordt en we elkaar daarin op een dieper niveau ontmoeten.
Op zaterdagmorgen het masker dat we het meest laten zien, wat we erachter verbergen en hoe dat in onze kindertijd al ontstaan is. Dat ontdekken en met elkaar delen, geeft verbinding.
En hoe reageer je op een compliment? Een hele kunst om dat echt aan te nemen. Je wordt gezien, spannend, maar als je het kunt ontvangen, neem je de ander ook serieus..
Aan het eind van de zaterdagmorgen gingen we terug naar ons romantisch begin. Maar o wat kan het gewone leven weerbarstig zijn en helaas hebben we er geen gebruiksaanwijzing voor.
Toch kunnen we kiezen voor liefhebben. We hebben geoefend met de dialoog.
Op zaterdagmiddag het luisteren en open vragen stellen over gevoelens. Elkaar tevoorschijn luisteren.
We schreven en deelden over lastige onderwerpen. Ontdekten misschien de pijn die we zo moeilijk laten zien.
Na de wandeling moesten we onze vader en moeder nog verlaten en open en verantwoordelijk met elkaar leven.
We schreven over een geluksmoment samen.
Na het eten stond de metafoor van de trapezewerker voor vertrouwen dat de ander je opvangt als je moeilijke gevoelens deelt.
Er werd ons gevraagd om te vertellen hoe we het weekend tot nu toe beleefden en hoe we het samen hadden.
Hans
“Nou, beleving was er genoeg. Eigenlijk was er een tsunami aan gevoelens losgekomen en de toen 35-jarige Hans had dat er altijd ondergehouden. Vooral het schrijven had mij dichter bij mijn gevoelswereld gebracht. In de kring vertelde ik er aarzelend iets over, pakte Gerry’s hand en schoof mijn stoel dichter naar haar toe. Ik was opgelucht dat ik iets verteld had. Wat de anderen vertelden ging aan mij voorbij, zo vol zat ik met mijn eigen beleving.”
Gerry
“Ik was gespannen. In een groep iets zeggen, zou ik nooit uit mezelf doen. We hadden het goed gehad. Schrijven was ik wel gewend. Dagboeken vol had ik al. Vooral als ik somber was schreef ik. En vaak was Hans de aanleiding. Eigenlijk maakte Hans mij somber, vond ik. Dat weekend moest ik erkennen dat ikzelf verantwoordelijk was voor mijn gevoel. Verrassend vond ik het om te lezen en te horen wat er bij Hans achter zijn masker zat. Ik had niet geleerd om open naar hem te vragen. Ik voelde me verward, maar zag weer mogelijkheden. Ik was gemotiveerd om op zoek te gaan naar mezelf en Hans.
Dat er vanuit het team gezegd werd dat het ook voor anderen belangrijk kon zijn om iets te delen, trok me over de streep. Ik weet niet meer wat ik precies zei, maar dat ik wat zei, was een overwinning op mezelf. Ik nam voorzichtig mijn plek in. Trots was ik op mezelf en blij met ons samen.”
Tot slot van de zaterdagavond het verhaal over de bruiloft in Kana. Soms is het niet zo sprankelend meer tussen ons. De wijn lijkt op te raken. En toch mogen we vertrouwen dat er genoeg is. Dat de beste wijn zelfs voor het laatst bewaard is. Als we zelf open en kwetsbaar durven zijn en de ander tevoorschijn luisteren mogen we drinken van die beste wijn. Een relatie in diepe verbondenheid.
Dialoogvragen
- Welke complimenten komen het diepste binnen?
- Hoe is het om complimenten te geven en op welk terrein geef ik het makkelijkst complimenten?
- Hoe ontvang ik complimenten?
- Beschrijf een geluksmoment van jullie samen van het afgelopen jaar. Wat raakte je daarin?
