(Schijn)zekerheden

Zekerheden, hoe belangrijk zijn die?

Ik voel me prettig bij zekerheden, zoals een vast inkomen of een stabiele relatie. Dit geeft mij rust en houvast. Het zorgt voor minder ‘beren op de weg’. Maar inmiddels weet ik dat er maar één zekerheid is… We gaan allemaal een keer dood. De andere zijn schijnzekerheden.

Ik had een droombaan, mijn werk was mijn hobby. Ik zou tot aan mijn pensioen op de kraamafdeling werken, ook al liep ik achter een rollator. Ik voelde me als een vis in het water. Eén verkeerde stap, met een rugblessure als gevolg, en mijn droom spatte uiteen. Weg zekerheid…

Klaas had het erg naar zijn zin op zijn werk. Van de een op de andere dag zat hij thuis. Zijn vaste contract werd opgeheven. Hoezo vast? Weg zekerheid…

Iedereen kent voorbeelden van gezond levende mensen waarbij een vreselijke ziekte de kop opsteekt. De grond zakt weg onder je voeten…

Wat biedt mij houvast als zekerheden wegvallen?

Wat is echt belangrijk voor mij? Mijn blik valt op de grote gezinsfoto die naast me aan de muur hangt en ik voel me dankbaar. Liefde en aandacht mogen geven en ontvangen. Eerst aan mezelf, om het vervolgens te kunnen delen. Want wat ik niet heb, kan ik niet delen! Ik wil leven in verbondenheid met anderen. Delen van vreugde en verdriet. Genieten van de kleine dingen en mooie momenten. Van een fleurig bloemetje in de berm tussen een cola blikje en een lege zak chips. Van de uitgestrekte armpjes van mijn kleindochter die door mij opgetild wil worden.

Onlangs kreeg ik van Klaas een sieraad. Een kettinkje met een cirkelvormig hangertje met een klein diamantje erin. Voor mij is een ring het symbool van oneindige liefde, maar ook van verandering. Zoals een cyclus die zich steeds herhaalt. Alles verandert continu in het leven zonder zekerheden. Maar Klaas ervaar ik als mijn stabiele factor, mijn diamantje. Daar hebben we wel hard aan moeten werken en dat zal zo blijven, want beminnen is een werkwoord!

Krampachtig vasthouden van zekerheden kost mij heel veel energie en biedt geen garantie. Loslaten levert mij ruimte en mogelijkheden op. Ondanks deze kennis donder ik nog regelmatig in het hardnekkige karrenspoor van vastbijten in zekerheden. Schrijven over mijn angst, frustratie en onzekerheid en dit delen met Klaas trekt mij daar weer uit.

Pietje