Time-out

De paniek sloeg toe

Ik was op een feest in een groot gebouw. Voelde me moe en ongemakkelijk, maar liet me overhalen om mee te gaan op speurtocht in het grote gebouw. We kwamen bij een soort asiel en ik zag een leeuw. “Je mag er wel even een rondje mee lopen hoor!”, zei de medewerker. Ik greep deze kans en vond het geweldig om met de leeuw rond te lopen. Voelde me enorm sterk. Na het feest zou ik de leeuw ophalen om mee naar huis te nemen. Zittend aan de bar sloegen de twijfels toe. Ik kan toch niet voor een leeuw zorgen! Wat zullen anderen ervan zeggen? Ik rende en rende, op zoek naar het asiel. Ik raakte volledig uitgeput, viel en sleepte mezelf voort. De paniek sloeg toe. Zou ik nog op tijd komen om te zeggen dat ik de leeuw misschien beter niet kan meenemen? Zwetend werd ik wakker…

Tijd voor een time-out

Een paar dagen later wandelde ik op een rustig weggetje. Tijd voor een time-out. Ik stelde mezelf de vraag: “Wat houdt mij momenteel bezig en hoe voel ik mij daarbij?” De droom over de leeuw dook meteen weer op uit mijn gedachten. Wat betekent deze droom, wat zou ik hiervan kunnen leren? Ik kwam in gesprek met mezelf. De leeuw staat voor mij symbool voor kracht. Kracht die ik momenteel zó hard en zoveel nodig heb. Wauw, in de droom ligt de kracht voor het oprapen! Ik kan de leeuw zó meenemen. Geweldig toch! Het legt mijn verlangen naar kracht bloot. De euforie wordt echter ruw verstoord door onzekerheid, twijfels en de criticus in mij. Ze hangen als loodzware rugzakken om me heen. Ze maken mijn zoektocht naar de leeuw, naar mijn krachtbron moeizaam en slopend. Ik voel me daar teleurgesteld en wanhopig bij. Deze ontdekking spoort me aan om eens naar al mijn gedachten te kijken.

Ik heb zin om een boek te lezen maar er ligt nog steeds een berg strijkgoed.

Die ‘maar’ is eigenlijk een verkapte ‘nee’. De criticus laat van zich horen. Als ik nu eens het woordje ‘maar’ vervang door ‘en’…

Ik heb zin om een boek te lezen en er ligt nog steeds een berg strijkgoed.

Hé, het zijn nu twee losse gedachten geworden en ik kan kiezen wat ik op dit moment belangrijker vind. Dit voelt bevrijdend. ☺

Even stil staan, een ontmoeting met mezelf. Het levert mij inzichten op. Nieuwe zaadjes die ik kan planten, kansen om te groeien zodat ik (later) de vruchten ervan kan plukken.

Pietje