Acht keer goud! Geweldig dat ons kleine kikkerlandje de vijfde plek heeft veroverd tijdens de Olympische Winterspelen. Dit zeg ik uit chauvinisme en niet omdat ik zelf zo sportief ben. Ik word al moe als ik alleen al kíjk naar die super sporters. Waar halen ze de lol vandaan om hun lijf zó tot het uiterste te tarten? Het is mij nog nooit gelukt om de kick van het sporten te ervaren of de energie boost die ze beloven ná het sporten.
Sporten is een beleving. Deze uitspraak van een vriendin zette mij aan het denken. Plezier ervaren tijdens de krachtoefeningen. Doorzetten ondanks het protest van spieren waarvan ik niet eens weet dat ik ze heb. Frustratie over mijn slechte prestaties loslaten en tevreden zijn met elk klein stapje voorwaarts. Blijkbaar moet ik eerst ‘pijn’ lijden en ergens doorheen gaan, om uiteindelijk fluitend naar de sportschool te fietsen… zonder ondersteuning!
Het kwartje viel… Het is hetzelfde als samen met Klaas op weg zijn binnen onze relatie. Ook dat gaat niet vanzelf, daar moeten we moeite voor doen. Ik wil weten wat Klaas bezig houdt of wat zijn verlangens zijn. Soms is het lastig om de juiste vraag te stellen of schiet ik onbedoeld een verwijt op hem af. Dat doet zeer, over en weer. Schouders ophalen en verder gaan levert verwijdering op en niet de gouden bruiloft waar ik naar verlang! Keer op keer zoeken we de verbinding weer op. We oefenen met het stellen van de juiste vragen, waarmee we elkaar tevoorschijn toveren. Het nodigt uit te laten zien wat binnen in ons speelt. Of dat nou blijdschap, boosheid, angst of verdriet is.
Ondanks de pijn en de moeite zetten we door, op weg naar onze gouden medaille!
Pietje
