Dit smaakt naar meer … voor de rest van ons leven!
In oktober 2019 hebben wij een bijzonder weekend in Helvoirt beleefd. Die dagen zijn in mijn geheugen en in mijn hart gebrand. En niet alleen dat weekend, maar ook de weken erna. We hadden dit weekend nodig om onze relatie nieuw leven in te blazen. Ik voelde me eenzaam in de relatie, leek Arjan niet meer te bereiken en kon ook geen begrip meer voor hem opbrengen.
Voor het eerst sinds tijden kreeg ik een kijkje in zijn hart
Helvoirt was een bijzonder warme ervaring. We schreven elkaar brieven en voor het eerst sinds tijden kreeg ik een kijkje in zijn hart, zijn gevoelens, zijn gedachten en dat vond ik zo mooi! Ik voelde me gezien, geliefd, gekend door Arjan. Hier had ik naar verlangd! Maar … aan het einde van het weekend bleek de verwijdering tussen ons groter dan we hadden gedacht. Dat deed pijn en verwarde ons.
En toch! In dit weekend is de genezing van onze relatie begonnen en die gaat door! Door alle emoties en pijn heen. We moeten de zooi opruimen. Gelukkig hebben we in het weekend tools gekregen om in gesprek te gaan van hart tot hart en om de heftige dingen die in een relatie kunnen voorkomen, het hoofd te bieden. Een groot geluk, ik ervaar het als een cadeau van God.
Ik ben er zo blij mee dat Arjan onafgebroken laat zien dat hij alles voor mij over heeft en vooral ook dat hij zichzelf laat zien aan mij. Hij heeft nog nooit zoveel gepraat. Hij verrast me. Dat smaakt naar meer, voor de rest van ons leven!
Lydia
Lydia is de eerste die aan de bel trekt als er iets niet goed gaat. Ik, Arjan, relativeer en zeg: “Zo erg is het toch ook weer niet?” Maar toen Lydia met het voorstel kwam om naar het relatieweekend van Marriage Encounter te gaan, ging ik daar meteen in mee. Onze relatie had een wake-up call nodig.
We hebben elkaar herontdekt, ondanks alle pijn die ook bovenkwam.
Het was een schot in de roos! Een weekend lang alleen op elkaar gericht. We hebben elkaar herontdekt, ondanks alle pijn die ook bovenkwam. We hebben een waardevol instrument ontdekt; schrijven en daarna lezen. Wat was het fijn om in alle rust mijn gevoel op papier te zetten, zonder meteen commentaar te krijgen. En om haar gevoelens te lezen, zonder meteen mijn tegenargumenten daarbij. Schrijven geeft me de ruimte om in alle rust te ontdekken wat er in me omgaat. Lezen dwingt me om volledig op Lydia gericht te zijn en mezelf te parkeren.
Nog steeds neemt Lydia meestal het initiatief, maar we schrijven! Soms over koetjes en kalfjes, soms over heftige dingen. Het helpt om dichter bij haar te komen, haar beter te leren kennen en nóg meer van haar te houden.
Arjan
